تحقیق درباره دیسک کمر

تحقیق درباره دیسک کمر

پيش زمينه

  درد کمر حاد و مزمن و آسيبهای ورزشی ديسک کمر در ورزشکاران نسبت به جمعيت عادی بيشتر است. هر الگويی از آسيب امکان دارد بدنبال ضربات به ستون مهره در ورزشکاران ديده شود. از سويی ورزشکاران بخاطر اعمال نيروهای مکرر فشاری به آنها نسبت به تغييرات تخريبی در ديسکها مستعد هستند. کمردرد بعد از سرماخوردگی دومين علت شايعی است که فرد را از حضور در محل کارش باز می دارد. کمردرد مهمترين عامل پزشکی است که افراد را در عرصه اجتماعی ناتوان می کند.

  احتمال ابتلا به کمردرد در طول عمر ( حداقل يکبار ) حدود 70% است.

  در تحقيقات نشان داده شده است که دردکمر در 40% موارد با درد ساق و ران همراهی دارد و به درجات کمتری هم ضعف و بی حسی با دردکمر مشاهده می شود.

  فتق ديسک مهمترين علتی است که سبب کمردرد در ورزشکاران می گردد. ديسک بين مهره های کمری چهارم و پنجم شايعترين ديسکی است که دچار هرنی ( فتق ) می گردد و بعد از آن هم فتق ديسک بين مهره پنجم کمری و مهره اول ساکرال ( خاجی ) از همه شايعتر است.

  *کمردرد(علل,علايم,پيشگيری ودرمان)

  *کشيدگی عضلانی-رباطی کمر

  *صدمات مهره های کمر

  فرکانس

  مشاهدات و تحقيقات بر روی ميزان شيوع و بروز کمردرد حاد و مزمن اغلب در ورزشکارانی انجام شده است که بخاطر کمردرد شديد از ميادين رقابت دور مانده اند, از سويی بسياری از ورزشکاران که کمردرد خفيف دارند علی رغم ابتلا به کمردرد به ورزش ادامه می دهند و آنرا بيان نمی کنند و لذا در آمار لحاظ نمی شود. اين امر سبب شده که آمار دقيقی در دسترس نباشد. ميزان ابتلا به کمردرد و آسيب کمر در ژيمناستيک کاران به نحو محسوسی با سطح رقابتها ارتباط دارد بطوريکه احتمال بروز آن در ميادين المپيکی حدود 63% می باشد.

  ورزشهای غير تماسی مثل گلف و دوچرخه سواری با افزايش احتمال ابتلا به دردکمر ارتباط دارند که احتمالاً علت آن اعمال نيروهای تکرار شونده به کمر در يک وضعيت خاص بصورت طولانی مدت می باشد.

  آناتومی کاربردی

  کمر از۵ مهره شکل می گيرد که در حد فاصل بين مهره ها ديسک های کمری قرار دارند. در حد فاصل بين ديسک و مهره کمری يک صفحه غضروفی به نام صفحه انتهايی مهره وجود دارد که از لحاظ آناتوميک آنرا جزئی از ديسک بحساب می آوريم.

  هر ديسک دو قسمت دارد يک قسمت مرکزی که به آن هسته می گوييم و يک قسمت محيطی که دور تا دور هسته را فرا می گيرد به نام حلقه فيبری در بالغين جوان هسته از يک ماده ژلاتينی و نرم که 90-70% آنرا آب تشکيل می دهد شکل می گيرد, با افزايش سن درصد آب هسته کاهش و ميزان انعطاف پذيری و خاصيت ارتجاع پذيری آن ( که سبب ضربه گير شدن ديسک می شود ) کاهش می يابد. هسته ديسک بر حسب نيروی وارد شده و جهت آن هم خاصيت جامدات را دارد و هم خاصيت مايعات و می تواند سبب پخش شدن متعادل نيروهای وارد به کمر و انتقال يکنواخت نيرو به اندام تحتانی شود. حلقه فيبری اطراف ديسک از 20-10 لايه هم مرکز شکل می گيرد که از جنس کلاژن بوده و هسته ديسک را از اطراف احاطه می کند و نيز اتصالاتی به مهره ها دارد.

  بيومکانيک ورزشی

  هر عاملی که سبب اعمال نيروی زياد از حد يا غير يکنواخت و متعادل روی کمر شود می تواند منجر به آسيب ديسک و بروز درد ناشی از آن گردد. اعمال فشار زياد می تواند بدنبال اعمال حرکات تکراری و يکنواخت يا بدنبال فشار شديد ناگهانی غير منتظره روی کمر ( مثل سقوط از ارتفاع يا افتادن بدنبال تکل رفتن در فوتبال ) يا ناشی از تحمل وزنی بيش از حد توان فرد ( وزنه برداری ) باشد.

  همواره آسيب های ورزشی کمر در افرادی که تناسب و آمادگی بدنی کمتری دارند بيشتر رخ می دهد.

  تمرين زير نظر مربی, انجام صحيح تکنيکهای ورزشی و استفاده از محافظهای کمر ( کمربند ها ) می تواند در کاهش آسيب های کمر موثر باشند.

  شرح حال

  - شرح حال مبنی بر اينکه دردکمر با نشستن و خم شدن به جلو يا سرفه کردن تشديد می شود.

  - امکان دارد درد تير کشنده در امتداد عصب سياتيک در ران يا ساق حس شود.

  - درد با راه رفتن و ايستادن بهبود و با نشستن تشديد می گردد.

  معاينه

  معاينه فردی که با دردکمر مراجعه می کند متمرکز بر اين است که درد ماهيت مکانيکی دارد ( با فعاليت بدتر و با استراحت بهتر ) يا منشأ نورولوژيک دارد ( عصبی ) يا ناشی از اختلالات ديسک است.

  تصويربرداری

  - MRI بهترين روش برای بررسی آسيب و فتق ديسک است. هر چند ارتباط بين يافته های MRI در مورد آسيب ديسک و ميزان درد و يا حضور يا عدم کمر درد هنوز مسائلی است که حل نشده است.

  - MRI تغييرات تخريبی ديسک مثل فيشرهای آنولار و کاهش سيگنال را که نمايانگر کاهش آب ديسک می باشد را بخوبی نشان می دهد اما اين تغييرات برای آسيب ديدگی داخلی ديسک اختصاصی نيستند.

  - ديسکوگرافی روش استاندارد برای شناسايی آسيب ديسک و تنها روش برای تشخيص دقيق اين مطلب است که درد منشأ ديسک دارد يا خير. البته اين روش تهاجمی است و تفسير آن نياز به فرد خبره و در نظر گرفتن شرايط بيمار و از سويی انجام صحيح آن دارد.

  درمان طبی

  فاز حاد:

  آسيب های حاد کمر را بايد بصورت حمايتی درمان نمود. درمان حمايتی شامل فيزيوتراپی, استفاده از داروهای غير استروئيدی ضد التهابی و ضد دردهاست.

  تاکيد بر روی فيزيوتراپی بخاطر اثر آن در کاهش اسپاسم عضلانی, بهبود حرکات ناحيه صدمه ديده و بهبود عملکرد فرد آسيب ديده است و از طريق برنامه تمرينی در خانه انجام می گيرد.

  زمانی که اسپاسم عضلات کمر بر طرف شد ورزشکار بايد به تقويت پايداری ناحيه کمر اقدام کند.

  اين امر با يک برنامه دقيق از حرکات کششی بر روی عضلات تنه و اندام تحتانی انجام می پذيرد.

  فاز بهبودی :

  در اين فاز توانبخشی بر نقايص بيومکانيک عملکردی در آسيب های بافت نرم تمرکز دارد. تقويت قدرت عضلانی در اين فاز با انجام حرکات ساده شروع و به انجام حرکات با الگوی ترکيبی بدل می گردد. در اين فاز تقويت پايداری مهره های کمر با انجام انقباضات منظم در ناحيه تنه و سطح پشتی ران در يک وضعيت خنثی آغاز می شود. زمانی که در تمام طول دامنه حرکت مفاصل کمردردی وجود نداشته باشد فرد می تواند با مرور تمرينهای خاص رشته ورزشی خود و انجام صحيح تکنيکها به ورزش باز گردد.

  بازگشت به رقابت

  بازگشت به تمرين يک امر وابسته به فرد است چرا که زمان خاصی برای بازگشت به تمرين برای يک آسيب خاص وجود ندارد. زمانی که برنامه بازتوانی کامل شد و فرد در تمام طول دامنه حرکتی درد نداشت می تواند به ميادين رقابت باز گردد.

  جلوگيری از صدمه ديدگی

  با تمرين زير نظر مربی, انجام درست تکنيکهای ورزشی, گرم کردن کافی قبل از انجام ورزش و استفاده از وسايل محافظتی مثل کمربند در وزنه برداری می توان از آسيب های ورزشی کمر جلوگيری نمود.